Alle aandacht niet nodig hebben, maar die absoluut verdienen. Dat soort mensen kom je weleens tegen. José Roelen is daarvan een mooi voorbeeld. Al veertig jaar is ze een van de drijvende krachten achter de uitvaartonderneming Daems, aan de Churchilllaan 20-24 in Schoten. Nu op 10 november goed voor een groot feest.
“Het is zo bijzonder dat ik dit kan doen”
Alle aandacht niet nodig hebben, maar die absoluut verdienen. Dat soort mensen kom je weleens tegen. José Roelen is daarvan een mooi voorbeeld. Al veertig jaar is ze een van de drijvende krachten achter de uitvaartonderneming Daems, aan de Churchilllaan 20-24 in Schoten. Nu op 10 november goed voor een groot feest.
De geschiedenis van Daems is bijzonder. Frans Daems richtte in 1924 een koetsenbedrijf op. Hij is de grootvader van wijlen Joseph Daems, de man van José. Naast het koetsenbedrijf kwamen er nog een benzinestation en een ijssalon bij. Enkele jaren later startte Frans (Suske Daems) in Schoten ook een bedrijf voor begrafenissen op.
“Ik ben erin getrouwd”, zo begint José haar verhaal. “Op 11 november 1983 heb ik hier mijn eerste stap binnen Daems begrafenissen gezet. Daarvoor had ik allerlei jobs. Ik moest nog 15 jaar worden toen ik begon te werken. Dat was als dienstmeisje. Ik moest een grote villa onderhouden, voor twee kleine kindjes zorgen en koken voor mijnheer en mevrouw. Dat was zwaar werk, elke dag van 8 uur ‘s morgens tot 7 uur in de avond. Ik ben altijd een bezige bij geweest. Ook hier bij Daems was het vanaf dag één hard werken. Ik mocht en kon toen reeds mijn stempel drukken en mijn werk werd gewaardeerd.
Er is natuurlijk veel veranderd sinds 1983. Voor rouwbrieven kon men toen kiezen tussen een grijs of een zwart boordje voor kerkdiensten en meestal een paarse boord voor een burgerlijke dienst. Crematies kwamen toen bijna niet voor. Het waren haast allemaal kerkdiensten en begravingen. Voor burgerlijke diensten kwamen de mensen toen samen op het kerkhof. Maar dat gebeurde niet zo vaak. De kentering kwam vanaf het jaar 2000, toen de burgerlijke diensten en crematies opkwamen.
Tussen 2012 en 2014 hebben we ook een gloednieuw uitvaartcentrum laten bouwen. Dit gaf ons de mogelijkheid om een uitvaart veel persoonlijker te maken, met aangepaste teksten, muziek en foto’s. Hier was vraag naar en wij gaven hieraan gehoor. Met succes…en jammer genoeg ook het laatste grote project dat ik samen met mijn echtgenoot heb kunnen verwezenlijken.
Want spijtig genoeg werd Joseph in januari 1998 ongeneeslijk ziek. Hierdoor kon hij niet meer werken. Samen met mijn zoon Peter hebben we onze schouders eronder gezet, om de zaak verder uit te breiden tot wat het nu geworden is, mijn echtgenoot overleed in 2017. De laatste paar jaren is ook Kristin, de echtgenote van mijn zoon Peter, mee in de zaak gestapt. In maart 2021 sloeg het noodlot weer toe en vanaf dan is ook mijn zoon totaal werk onbekwaam geworden door ziekte.
“Het is zo bijzonder dat ik dit kan doen”
José Roelen, Uitvaartplanner Daems
Maar als jonge zeventiger blijf je gewoon aan de slag. Kijk je niet uit naar jouw pensioen?
José Roelen: Neen, voorlopig niet. Werken is mijn hobby. En een hobby, dat doe je graag. Zo zeg ik dat altijd. Nu doe ik nog één tot soms twee shiften per dag, zeven dagen op zeven. Mijn laatste week verlof was in augustus 2020. Dat is dus drie jaar geleden. Het weekend voor Moederdag ben ik even naar de zee geweest, maar dat was een beetje onder lichte dwang (lacht). Echt waar, als ik kan werken, dan ben ik gelukkig. Ik ben niet iemand die graag stilzit. Vroeg in de ochtend beginnen, doorgaan tot na middernacht. Dat is voor mij geen probleem.
Omdat je het werk niet kan missen. Of kunnen ze jou niet missen?
José Roelen: Ik kan het werk niet missen, Ik hoop dat ze mij voorlopig ook niet kunnen missen. Ik vind werken niet erg, voor mij is dat zalig. Hoe meer ik kan werken, hoe beter ik me voel. Vroeger ging ik met mijn man en de kinderen op vakantie voor 10 of 12 dagen. Na de vijfde dag begon ik de valiezen alweer in te pakken. (lacht) Door aan het werk te blijven blijf ik bij de pinken en blijf ik alert, en voel ik me ook nog meer verbonden met Joseph. En de nieuwe generatie kan mijn ervaring goed gebruiken.
Waaruit haal je die arbeidsvreugde?
José Roelen: Uit alles, ik voel met de mensen mee. Ik geef ze troost en sta ze bij met raad en daad. Ik vind dat bijzonder, dat ik dit kan doen. Daarna voel je die dankbaarheid, dat is ongelooflijk. De mensen luchten hun hart, vertellen een verhaal, er zijn ook mensen die er niet over kunnen praten. Ik heb zelf ook veel problemen gekend. Ik zei toen altijd: ik moet het kunnen vertellen, dat was voor mij ook verwerken. Anders geraak je daar niet door. Daarom luister ik altijd naar de mensen en hun verhaal, en begrijp als geen ander wat zij doormaken.
Hoe lang ga je nog door?José Roelen: Zolang mijn lichaam en gezondheid het toelaat, blijf ik doorgaan. Ik hoop dat ik dit ook nog lang mag blijven doen. Zolang ik dat werk nog goed doe, waarom niet?
